مقایسه‌ی اندازه‌ی اقتصادی پایدار و واقعی شهر مبتنی بر حضور دولت مطالعه موردی: کلان شهرهای ایران

پناهی, حسین; محمدزاده, پرویز; دیو سالار, یداله

doi:10.22059/jte.2018.68368

مقایسه‌ی اندازه‌ی اقتصادی پایدار و واقعی شهر مبتنی بر حضور دولت مطالعه موردی: کلان شهرهای ایران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

¹ دانشگاه تبریز - دانشکده اقتصاد، مدیریت و بازرگانی

² دانشیار دانشکده اقتصاد و مدیریت، دانشگاه تبریز

³ دانشجوی دکتری اقتصاد شهری و منطقه ای، دانشگاه تبریز

10.22059/jte.2018.68368

چکیده

هدف این مطالعه تعیین اندازه‌ی پایدار کلان‌شهرهای ایران طی سال‌های 94-1385، با استفاده از تابع مازاد، مبتنی بر حضور دولت به‌عنوان ارائه دهنده‌ی کالا و خدمات عمومی می‌باشد. بدین منظور در این تحقیق با استفاده از روش مستقیم یا روش تابع مازاد کل که از تفاوت بین درآمد کل قابل تصرف و تمام هزینه‌های کار و زندگی یک خانوار در نواحی شهرهای بزرگ به‌دست می‌آید، اندازه‌ی پایدار کلان شهرهای ایران برآورد شده است. یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد که هزینه‌های کل و منافع کل شهری با افزایش جمعیت شهر افزایش می‌یابد؛ مقایسه نتایج اندازه‌ی پایدار و واقعی برای کلان‌ شهرهای ایران نشان می‌دهد که اندازه‌ی پایدار شهرهای تهران و مشهد کمتر از جمعیت واقعی است و فقط 83% از کل جمعیت تهران و 91% از کل جمعیت شهر مشهد میتوانند منافع خالص کسب کنند، اما برای سایر کلانشهرهای ایران، جمعیت پایدار بیشتر از جمعیت واقعی است؛ از بین کلان‌ شهرهای ایران، شهر ارومیه بیشترین انگیزه مهاجرت و شهر اصفهان کمترین انگیزه مهاجرت را به خود اختصاص دادهاند.
طبقه‌بندی JEL: R10، R12، R41

کلیدواژه‌ها

موضوعات

اقتصاد شهری

عنوان مقاله [English]

Determine of Sustainable City Size and Compare with Actual Size Case Study: Metropolises of Iran

نویسندگان [English]

Hossein panahi ¹
Parviz Mohamadzadeh ²
Yadollah Divsalar ³

¹ University Tabriz, Dept of Economics

² university of Tabriz

³ University of Tabriz

چکیده [English]

The purpose of this study is to determine the sustainable size of the metropolises of Iran during the years 2006-2015, by using the surplus function, based on the presence of the government as a provider of public goods and services. For this purpose using the total surplus function approach which is defined by the difference between the total income and the total expenditure of the households working and living in the large cities, the sustainable size of the metropolises of Iran is estimated. Findings of this research show that the total benefits and total costs increase as population of cites increases.The comparison of sustainable and actual values of Iranian metropolises shows that the sustainable city size of Tehran and Mashhad is less than the actual population they have and only 83% of the total population of Tehran and 91% of the total population of Mashhad can gain net benefits. But for other metropolises of Iran, the sustainable city size is more than the actual population From among the metropolises of Iran, Urmia has the highest and Esfahan has the least incentive to migrate
JEL Classification: R10،R12، R41

کلیدواژه‌ها [English]

sustainable size
surplus function
social cost
Transportation
population

مراجع

مرکز آمار ایران، سالنامه‌ی آماری، سال‌های مختلف (94-1385).

مرکز آمار ایران، سرشماری نفوس و مسکن سال 1395.

یارمحمدیان، ناصر، اکبری، نعمتالله، عسگری، علی و موحدی‌نیا، ناصر (1393)، تعیین اندازه‌ی بهینه و پایدار شهری در یک الگوی اقتصاد محلی (مطالعه‌ی موردی: کلان شهرهای منتخب ایران)، فصلنامه علمی- پژوهشی اقتصاد و مدیریت شهری، سال سوم، شماره‌ی نهم، صفحات 99-72.
1. Alberti, M. (1996). Measuring urban sustainability. Environmental impact assessment review, 16(4-6), 381-424.
2. Arnott, R. J., & Stiglitz, J. E. (1979). Aggregate land rents, expenditure on public goods, and optimal city size. The Quarterly Journal of Economics, 93(4), 471-500.
3. Burnett, P. (2016). Overpopulation, optimal city size and the efficiency of urban sprawl. Review of Urban & Regional Development Studies, 28(3), 143-161.
4. Camagni, R. (1998). Sustainable urban development: definition and reasons for a research programme. International Journal of Environment and Pollution, 10(1), 6-27.
5. Capello, R., & Nijkamp, P. (Eds.). (2005). Urban dynamics and growth: advances in urban economics. Emerald Group Publishing Limited.
6. Cervero, R. (2001). Efficient urbanization: economic performance and the shape of the metropolis. Urban Studies, 38(10), 1651-1671.
7. Cohen, B. (2006). Urbanization in developing countries: Current trends, future projections, and key challenges for sustainability. Technology in society, 28(1), 63-80.
8. Dumais, G., Ellison, G., & Glaeser, E. L. (2002). Geographic concentration as a dynamic process. The Review of Economics and Statistics, 84(2), 193-204.
9. Grubler, A., Grübler, A., Fisk, D. J., & Fisk, D. (Eds.). (2013). Energizing sustainable cities: assessing urban energy. Routledge.
10. Helsley, R. W., & Strange, W. C. (1991). Agglomeration economies and urban capital markets. Journal of Urban Economics, 29(1), 96-112.
11. Henderson, J. V. (2000). The effects of urban concentration on economic growth (No. w7503). National bureau of economic research.
12. Henderson, J. V. (2007). Understanding knowledge spillovers. Regional Science and Urban Economics, 37(4), 497-508.
13. Huang, L., Wu, J., & Yan, L. (2015). Defining and measuring urban sustainability: a review of indicators. Landscape ecology, 30(7), 1175-1193.
14. Kanemoto, Y., & Saito, H. (1998). Tokyo wa Kadai ka: Henry George Teirini Yoru Kensho (Is Tokyo Too Large? A test of the Henry George Theorem). Housing and Land Economics, 29, 9-17.
15. Kanemoto, Y., Ohkawara, T., & Suzuki, T. (1996). Agglomeration economies and a test for optimal city sizes in Japan. Journal of the Japanese and International Economies, 10(4), 379-398.
16. Kelley, K. C. (1977). Urban disamenities and the measure of economic welfare. Journal of Urban Economics, 4(4), 379-388.
17. Krugman, P. (2011). The new economic geography, now middle-aged. Regional Studies, 45(1), 1-7.
18. Lomax, K. S. (1943). The relationship between expenditure per head and size of population of county boroughs in England and Wales. Journal of the Royal Statistical Society, 106(1), 51-59.
19. Marques, R. C., Kortt, M. A., & Dollery, B. (2015). Determining the optimal size of local government: the case of Tasmanian councils. Australian Journal of Public Administration, 74(2), 212-226.
20. Mega, V., & Pedersen, J.(1998). Urban Sustainability Indicators. European Foundation for the Improvement of Living and Working Conditions. Luxembourg: EUR-OP.
21. Mills, E. S. (1972).Welfare aspects of national policy toward city sizes. Urban studies, 9(1), 117-124.
22. Mizutani, F., Suzuki, Y., & Sakai, H. (2011). Estimation of social costs of transport in Japan. Urban Studies, 48(16), 3537-3559.
23. Mizutani, F., Tanaka, T., & Nakayama, N. (2015). Estimation of optimal metropolitan size in Japan with consideration of social costs. Empirical Economics, 48(4), 1713-1730.
24. O'sullivan, A. (2008). Urban economics. McGraw-Hill/Irwin
25. Philips, H. S. (1942). Municipal Efficiency and town size, journal of town, val, 27, may- june.
26. Rosenthal, S. S., & Strange, W. C. (2001). The determinants of agglomeration. Journal of urban economics, 50(2), 191-229.
27. Singell, L. D. (1974). Optimum city size: Some thoughts on theory and policy. Land Economics, 207-212.
28. United Nations, Department of Economic and Social Affairs, Population Division (2016). Policies on Spatial Distribution and Urbanization: Data Booklet (ST/ESA/ SER.A/394).
29. United Nations, Department of Economic and Social Affairs, Population Division (2015). World Urbanization Prospects: The 2014 Revision, (ST/ESA/SER.A/366).
30. Vernon, R. (1972). External economies. Readings in urban economics, 27-49.
31. Worldwatch Institute (2007) State of the world: our urban future. W.W. Norton & Company, New York, London
32. Wu, J. (2014). Urban ecology and sustainability: The state-of-the-science and future directions. Landscape and Urban Planning, 125, 209-221.
33. Yezer, A. M., & Goldfarb, R. S. (1978). An indirect test of efficient city sizes. Journal of Urban Economics, 5(1), 46-65.
34. Zhao, J. (2011). Towards sustainable cities in China: analysis and assessment of some Chinese cities in 2008. Springer Science & Business Media.
35. Zheng, X. P. (2007). Measurement of optimal city sizes in Japan: a surplus function approach. Urban Studies, 44(5-6), 939-951