تحلیل مقایسه ای الگوهای رشد نئوکلاسیک و درون زا

نویسندگان

چکیده

منتقدین الگوی رشد نئوکلاسیک براین باورند که این الگو از توضیح رشد مستمر ناتوان است زیرا به موجب آن نرخهای تولید سرانه در صورت عدم وجود پیشرفت فنی برونزا به سمت مقادیر ثابتی میل می کند. به اعتقاد آنها رهیافت نئوکلاسیک نه تنها از توضیح رشد یک نواخت ، مستمر ، و بی انتها نا توان است بلکه از توضیح تفاوتهای مشاهده شده در نرخ رشد کشورها با استناد دوره های انتقال ( موقعیت عدم یکنواخت ) نیزعاجز است. علاوه بر آن ، گرچه این رهیافت می تواند با مد نظر قرار دادن نهاده سرمایه انسانی در الگو ، بخش عمده ای از تفاوتهای مشاهده شده در سطوح درآمد میان کشورها را توضیح دهد ، ولی میدانیم که توضیح سطوح درآمد وظیفه اصلی تئوری رشد تلقی نمی شود.در مطالب مرتبط با رشد درونزا که به توضیح تولید سرانه در وضعیت یکنواخت و به دنبال آن تفاوت نرخ های رشد در بین کشورها می پردازد به سه رهیافت مختلف درطراحی الگو های رشد برونزا برمی خوریم که تأکید اصلی هر یک ازآنها بر یکی از سه عامل زیر است: (i) آثار بیرونی ناشی از انباشت سرمایه فیزکی (ii) انباشت سرمایه انسانی ( یعنی نیروی کار ماهر) ، و(iii) رشد مستمر موجودی « طرحهای » تولیدی که به نوبه خود خلق طرحهای جدید تولیدی را تسهیل می نماید. به نظر می رسد رهیافت سوم موجه ترین ساختاری است که می تواند رشد مستمر به وجود آورد.پس از یک دوره فراموشی ، اقتصاد رشد در سالهای ( 1999-1986) به مقوله پژوهشی بسیار پر تحرک ، چه در ابعاد نظری . چه در ابعاد تجربی ، تبدیل شده است . ارزیابی صحیح از نوآوریهای اخیر در مباحث رشد اقتصادی و شناخت هر چه بهتر اختلاف نظر های مربوط مستلزم آن است که آنها را درجایگاه خود یعنی رشد اقتصادی ، که قبل از نضج گیری پژوهشهای اخیر رشد موجود بوده است ، مورد ملاحظه و تحلیل قرار دهیم . بنابراین ، در قسمتهای اول تا سوم این مقاله به مرور الگوی رشد نئوکلاسیک می پرداریم. در قسمت جهارم به مرور ارزیابی های انجام شده از میزان انطباق پیش بینی های ضمنی الگوی نئوکلاسیک برشواهد تجربی می پردازیم وبه این نتیجه و جمع بندی می رسیم که الگوی نئوکلاسیک از ابعاد مختلف چندان رضایت بخش نیست. درادامه به معرفی الگوی های« رشد درونزا » می پردازیم و ختلاف نظریه های موجود میان این دو گروه از نظریه راطرح خواهیم کرد. این مباحث که موضوع قسمتهای پنجم وششم از این مقاله خواهند بود مشخصا ً حالت خاصی را مورد توجه قرار می دهند که حل دقیق آنها بطور تحلیلی ممکن بوده و می توان جوابها را صریحاً با یکدیگر مقایسه کرد.سرانجام در قسمت هفتم به جمع بندی نتایج بدست آمده می پردازیم.

عنوان مقاله [English]

A Comparitve analy sis of Neo - Classical and endogenous growth models

چکیده [English]

Our review of the neoclassical model emphasizes that it is in fact not a
model of ongoing growth, since it implies that per capita output nues will
approach constant values in the absence of exogenous ( there fore
unexplained) technological proKress. Several analyt ical results are
exposited, Following this review, it is argued that the neoclassical approach not only fails to provide an explanation of everlasting steady - state growth. hut also cannot plausibly explain actual observ ed cross-country growlh rate:
differences by reference to transitional (i.e., non-steady-state} episodes. It can, with the inclusion ofhuman capital inputs, explain a substantial
portion ofobserved cross-country differences in income levels, but there
are some questionable aspects of this accomplishment and, in any event,
explaining levels is not the main task of a. theory of growth.
The endogenous growth literature attempls to provide explanations for
ongoing, steady-state growth. in per capita output values and consequently for growth rate differences across countries. Three types of endogenous growth models are presented, featuring (i) externalities resultingfrom linked capital- and- knowledge acdumulation, (ii) accumulation of human capital (i, e., individuals' workplace skills). and (iii) continuing growth in the stock ofexisting productive "designs," with the entire stock facilitating the creation of additional designs (that are produced in re.'ponse to private rewards). The last of these types seems most plausible as a mechanism capable of generating long-lasting growth. The likelihood o] obtaining steady-state (never-ending hut non-explosive) growth. from any of the models seems very small, however, since such a result would require highly special (zero measure) parameter values. The endogenous growth approach seems fruitful, nevertheless, as it con in principle rationalize long-lasting growtn and growth rate differences across economies and will indicate with reasonable accuracy the effects of changes in policy, tastes,
of technology that alter the steady-state capiialllabor ratio