اثر شاخص های اقتصاد کلان بر توزیع درآمد در ایران

نویسنده

چکیده

در این مقاله به برآورد الگوی عوامل مؤثر بر توزیع در آمد در ایران با استفاده از اطلاعات موجود برای سالهای 1370-1350 می پردازیم.
برای این منظور ابتدا با برآورد الگو بر اساس شاخص توزیع درآمد ، سطح نابرابری اقتصادی در سالهای مورد مطالعه محاسبه شده است.نتایج بدست آمده نشان می دهد که در سال 1361 سطح نابرابری با ضریب جینی 55/0 در بالا ترین سطح و با ضریب جینی 41/0 در سال 1369 در پایین ترین سطح در دوره مورد مطالعه بوده است.
در بررسی شدت و جهت عوامل مؤثر بر توزیع درآمد معلوم شده است که هر 1% افزایش در نسبت اشتغال ، حدود 1/3 در صد از سطح نابرابری می کاهد. در همین راستا در اثر 1% افزایش در بهره وری نیروی کار حدود 57/0 در صد از سطح نابرابری اقتصادی کم می شود.از طرف دیگر ، هزینه های دولتی برای هر خانوار ، تورم ( رشد شاخص قیمت مصرف کننده) ، سهم درآمد های شخصی از تولید ناخالص داخلی وکل درآمد های مالیاتی دریافتی از هر خانوار ، با یک وقفه زمانی ، اثر افزایشی یر سطح نابرابری داشته است.نتایج نشان می دهد که در اثر 1% افزایش در هزینه های دولتی برای هر خانوار ، ترکیب هزینه ها چنان بوده است که بجای کاهش سطح نابرابری ، حدود 36/0 در صد به آن افزوده شده است. همچنین در ازای 1% افزایش در تورم ، سهم درآمد شخصی و کل مالیاتهای در یافتی از هر خانوار ، به ترتیب حدود 60/0 دز صد و 37/0 در صد و 81/0 در صد به سطح نابرابری در سال بعد اضافه می کنند.
بنابراین ، نظام مالیاتی ویا نظام جمع آوری مالیاتها چنان بوده است که بجای کاهش نابرابری اقتصادی ، در جهت افزایش آن عمل نموده است. دراین راستا اثر مالیاتهای مستقیم و غیر مستقیم با اثر کل مالیاتها هم جهت بوده است.

عنوان مقاله [English]

The Effects of macroeconomic indicators on The income distribution in Iran

چکیده [English]

In order to estimate the effects of the macrc~econornic indicators on the income distribution of Iran, the time series data during the period of 1971-1991 were used. First the yammetric inequality indicators (the Gini coefficients) were estimated for the years 1991-1972.
The results show the lowest level of inequality in 1980 with G=0.42 and the highest level in 1982 with G=0.55.
Arzulysing the effects of macroeconomic factors on the distribution of income, it is ,found that the labotir ratio wtrs the most important factor effecting the inequality; one percent increase in this
mtio will reduce the inequality by about 3.1 percent. In the same direction, one percent increase in productivity of' lcibour will reduce the inequality by about 0.57 percent. On the other hand, the government expenditure per household, inflation (the concumer price index growth), the share of' personal income from GNP arzd the total tax per household all with one lag had increasing eflects on the
inequality level. The results show one percent increase in thegovernment expenditure per household, was spend in such a way that instead of decreasing inequality, it had increased the inequality level by about 0.36 percent. Also, one percent increase in infkrtion
personcrl incoine share, total tax per household, each had increased the inequality level of the next year by about 0.06%, 0.37% and
respectively.
Therefore, the tax system and/or the tux collection hystem have been managed in such a way that had increasing effect instead of decreading effect. Also, both the indirect as well as direct tux tzad
eJJjCects on the same direction as the total tax.