2مدیر گروه و هیئت علمی گروه اقتصاد شهری دانشگاه هنر اصفهان
3دانشجوی کارشناسی ارشد اقتصاد شهری دانشگاه هنر اصفهان
چکیده
در این پژوهش، به منظور تعیین اندازه‌ی بهینه‌ی شهر اصفهان از مدل اندازه‌ی تعادلی استفاده شده است که براساس هزینه‌ها و منافع شهری اندازه‌ی بهینه را تعیین میکند و در آن جمعیت به‌عنوان عامل مهم و کلیدی مقیاس شهر مورد توجه میباشد. اساس مطالعه بر مقایسه‌ی هزینه‌ها و منافع نهایی ناشی از افزایش جمعیت در شهر بنا شده است و با توجه به دو اصل نزولی بودن منافع نهایی و صعودی بودن هزینههای نهایی افزوده شدن جمعیت، اندازه‌ی بهینه‌ی شهر از برابری این دو به‌دست می‌آید. در پژوهش حاضر هزینههای شهری شامل هزینه‌ی خانوار شهری، آلودگی هوا، زمان انتظار یا ترافیک، مالیات محلی و هزینه‌ی اجاره مسکن در نظر گرفته شده و همچنین منافع شهری نیز در قالب افزایش بهرهوری و درآمد شهر دیده شده است. در همین راستا توابع هزینه و منفعت کل شهر اصفهان در دوره‌ی 1361-1391 برآورد و با برابر قراردادن هزینه‌ی نهایی شهر با منفعت نهایی شهر، اندازه‌ی بهینه‌ی آن برابر با 537017 نفر تخمین زده شده است که به دلیل عدم پرداخت هزینه‌ها به صورت مستقیم با جمعیت فعلی شهر اصفهان فاصله‌ی زیادی دارد. طبقه‌بندی JEL : H75, P42:R12, R23
Babak saffari1؛ Reza Nasr Esfahani2؛ Fateme moazeni3
1Assistant Prof, Economic Sciences, University of Isfahan
2Assistant Prof, University of Isfahan Art, Urban Economic, Entrepreneurship and Economic Groups
3MSc, Urban Economics, Art University of Isfahan
چکیده [English]
In this article, to determine the optimal size of the Isfahan city, we used model of Camagni, Capello and Caragliu that it is based on urban costs and benefits. In this model, population is the key factor that causes more benefits and costs and optimum population occurs where the marginal benefits and marginal costs meet each other. Among all urban costs, the urban household expenditures, air pollution, the waiting time in traffic, local taxes and housing rent are considered. Also among all urban benefits has drawn attention the productivity and production of city. The total cost function and benefit function were estimated in period 1361-1391 and finally by equalizing marginal cost and benefit, optimized city size of Isfahan was estimated to 537017 people. The present population of Isfahan is so far from the optimum size. JEL Classification: H75, P42:R12, R23
کلیدواژه ها [English]
The optimal city size, urban costs, urban benefits, Isfahan
اکبری، نعمت ا... و فرهمند، شکوفه (1385). تحلیل توزیع اندازه‌ی شهرها در سیستم شهری ایران. فصلنامه‌ی پژوهشهای اقتصادی، 6(4)، 83-104.
اللهوردی زاده، پژمان (1386). هزینههای تراکم و تأخیر در ترافیک شهری. مجله‌ی شهرداریها، 8(83)، 14-18.
اوسیلوان، آرتور (1386). مباحثی در اقتصاد شهری (جلد اول) (مترجم: جعفر قادری و علی قادری). تهران: دانشگاه تربیت مدرس، پژوهشکده‌ی اقتصاد (1359).
اوسیلوان، آرتور (1386). مباحثی در اقتصاد شهری (جلد دوم) (مترجم: جعفر قادری و علی قادری). تهران: دانشگاه تربیت مدرس، پژوهشکده‌ی اقتصاد (1359).
سوری، علی (1390). اقتصاد سنجی همراه با کاربرد Eviews7. تهران: نشر فرهنگ شناسی و نشر نور علم.
صادقی، حسین و سعادت، رحمان (1383). رشد جمعیت، رشد اقتصادی و اثرات زیست محیطی در ایران (یک تحلیل علّی). مجله‌ی تحقیقات اقتصادی، 64، 163-180.
ضرابی، اصغر، ... ، و عبداللهی، علی اصغر (1389). بررسی و ارزیابی منابع ثابت و متحرک در آلودگی هوای شهر اصفهان. فصلنامه‌ی علمی- پژوهشی انجمن جغرافیای ایران، 8(26)، 151-164.
عباسی کشکولی، محمدعلی و باقری کشکولی، علی ( 1389). راههای تأمین درآمد پایدار برای شهرداریهای کشور. مجله‌ی شهرداریها، 10(98)، 18-27.
فرهمند، شکوفه (1391). تخصص شهرها در بخش‌های اقتصادی و تأثیر آن بر رشد شهری در ایران. مجله‌ی تحقیقات اقتصادی، 47(4)، 117-136.
فرهمند، شکوفه و اکبری، نعمت اله (1387). تحلیل فضایی توسعه‌ی شهری در ایران (رشد تعداد شهرها). فصلنامه‌ی پژوهشهای اقتصادی ایران، 10(34)، 73-98.
محسنی، رضاعلی (1388). الویتبندی آسیبها و مسائل شهری در ایران: مطالعه‌ی موردی شهر گرگان. پژوهشنامه‌ی علوم اجتماعی3، (3)، 23-43.
Arnott, R.J. (1979). Optimal city size in a spatial economy, Journal of Urban Economics, 6, 65-89.
Bacold, M., & William C. Strange (2009). Skills in the city. Journal of Urban Economics 65, 136-153.
Camagni, R., & Andrea C. (2013). One or infinite optimal city size? In search of an equilibrium size for cities. The Annals of Regional Science, 51, 309-341.
Fu, Sh. (2004). Dynamic henry George theorem and optimal city sizes. Department of Economics, Boston College.
Fujita, M. (1989). Urban economic theory, Land use and city size. The Press Syndicate of the University of Cambridge.
Getz, M. (1979). Optimal city size: fact or fancy. Journal of Law and Contemporary Problems, 2(43), 197-210.
Henderson, J. V. (1986).Efficiency of resource usage and city size. Journal of Urban Economics, 19, 47-70.
Hoch, I. (1974). Factors in urban crime. Journal of Urban Economics, 1,184-229.
Hwan Suh, S. (1991). The optimal size distribution of cities. Journal of Urban Economics, 30, 182-191.
Kanemoto, Y. & Suzuki, T. (1996). Agglomeration economies and a test for optimal city size in japan. Urban Economies, 10(4), 379-398.
Mizutani, F. & Nakayama, N. (2012). Estimation of optimal metropolitan size in japan with consideration of social costs. Discussion Paper Series 19.
Singell, L., D. (1974). Optimum city size: some thought on theory and policy. Land Economics, 50(3), 207-212.
World Bank (2009). World Development Report 2009: Reshaping Economic Geography.
Yarmohammadian, N., & Movahedinia, N. (2014). Optimal and sustainable city size by estimating surplus function for metropolitans of Iran. International Journal of Business and Development Studies, 6(1), 21-38.
Weisbord, G., & Treyz, G. (2003).Measuring the economic costs of urban traffic congestion to business. Journal of the Transportation Research Board, 1839, 98-106.
Zheng, X. (2007). Measurement of optimal city sizes in japan: a surplus function approach. Urban Studies, 5/6 (44), 939-951.
ابتدای صفحه